January 25th, 2013 [Kaleme] As we enter the third year of the unexplained and illegal house arrest of opposition leader Mir Hossein Mousavi and his wife Zahra Rahnavard, their three daughters publish a statement likening their parents’ continued house arrest to a form of “kidnapping” and once again demanding their immediate and unconditional release with accountability by a ruling establishment that to date has refused to take responsibility for two years of incarceration without reason and void of any legal due process.
In the name of God,
In response to the repeated questions posed by supporters and friendly citizens regarding the status of our parents, we the daughters of Mir Hossein Mousavi wish to clarify that the only information we have on the health and condition of our parents is based on our personal observations during a visit we had with them more than two months ago. Despite the fact that their physical condition [based on our observations] was far from ideal, neither we nor our beloved parents have been provided with any medical evidence or records regarding their health and well being. Given the multitude of crisis created by the security agents and the harsh and disturbing conditions of our visitations and in particular the altercations during our last visit rendering us incommunicado and not withstanding the fluctuations in our father’s blood pressure and his heart condition, it goes without saying that their physical well being and health continues to cause us serious concern.
In the past two months with the exception of one short and restricted telephone conversation, we have had no contact with our parents. We have neither been allowed to call them nor have we been allowed to meet with them. This short and restricted telephone conversation took place after months of being in the dark, following our grandfather’s passing and in the presence of security agent who did not hesitate to warn us to refrain from any political discussions, despite the fact that we were in mourning. As a result, the only information we currently have regarding our parents is based on what we have been told by two of our relatives who saw them because they happened to be at our grandmother’s house on the day that our parents were taken there accompanied by a large number of security officers. As per their account, the yard and house were filled with both male and female security agents who did not leave our parents’ side for even a moment, making it impossible for anyone to have a conversation with them. In a phone conversation with our grandmother, our mother confirmed that their prison guards have not only detained them without reason but have also denied their daughters permission to speak with them or to see them. It seems as though our innate and legal right to see our parents has become a cause of great fear and anxiety [for them].
Finally and most importantly, although we recognize that being informed about our parents’ well being and the ability to have regular, unrestricted visitations that are void of threats, are our innate and legal right, a right which we have been deprived of to date, our demand as we enter the third year of an unexplained and illegal house arrest that is more like a kidnapping than a detention, is the immediate and unconditional release of our parents. Furthermore we demand accountability for the unlawful imprisonment that has taken place for a period of two years by the organization and entities that have committed such an act and a system [of government] that has avoided responsibility for such illegal behavior, neglecting to provide transparency with regards to the health, well being and livelihood of two individuals who have been incarcerated for two years without regard for international regulations and domestic laws.
Source: Kaleme http://www.kaleme.org/1391/11/07/klm-130791/
درخواست ما: آزادی فوری و بدون شرط؛ پاسخگویی درباره حبس غیر قانونی
اطلاعیه فرزندان موسوی و رهنورد: وضعیت پدر و مادر ما حبس نیست، آدم ربایی است
اشتراک
شنبه, ۷ بهمن, ۱۳۹۱
چکیده :فرزندان موسوی و رهنورد در اطلاعیه ای با اشاره به فضای مشوش و تند حاکم بر ملاقات ها و تماس ها، نسبت به سلامتی پدر و مادرشان ابراز نگرانی کردند. دختران موسوی خاطرنشان کرده اند که تنها مکالمه تلفنی دو ماه اخیر با پدر و مادرشان که در فضای عزای مرگ پدربزرگ صورت گرفته، به این شرط برگزار شده که درباره موضوعات سیاسی گفت و گو نشود! آنها دو سال حبس بی توضیح و غیر قانونی را به آدم ربایی تشبیه کرده و خواستار آزادی بدون شرط و فوری میرحسین و رهنورد شده اند….
فرزندان میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در اطلاعیه ای با تاکید بر بی اطلاعی مطلق خود از وضعیت پدر و مادرشان که از حدود دو سال قبل در بازداشت خانگی هستند، جزئیات آخرین اطلاعات موجود از موسوی و رهنورد را شرح دادند و با اشاره به فضای مشوش و تند حاکم بر ملاقات ها و تماس ها، نسبت به سلامتی آنها ابراز نگرانی کردند.
به گزارش کلمه، دختران موسوی در این اطلاعیه خاطرنشان کرده اند که تنها مکالمه تلفنی دو ماه اخیر با پدر و مادرشان که در فضای عزای مرگ پدربزرگ صورت گرفته، به این شرط برگزار شده که درباره موضوعات سیاسی گفت و گو نشود! آنها همچنین گفته اند که در زمان انتقال آنها به خانه مادربزرگ – که پس از درگذشت پدر خانم رهنورد صورت گرفته – ماموران با تعداد و حجم عجیب و بیش از حد داخل حیاط و خانه حضور داشته اند و لحظه ای فاصله خود را از والدینمان کم نمی کرده اند و عملا گفت و گوها را محدود و ناممکن می کرده اند.
فرزندان موسوی و رهنورد با یادآوری اینکه ملاقات مستمر و بدون شرط و محدودیت را حق خود می دانند، در آستانه شروع سومین سال حبس خانگی پدر و مادرشان، گفته اند که این حبس بی توضیح و غیر قانونی، بیشتر به آدم ربایی شباهت دارد. آنها خواستار آزادی بدون شرط و فوری میرحسین و رهنورد و پاسخگویی سیستم در مورد این دو سال حبس غیر قانونی شده اند.
متن کامل این اطلاعیه بدین شرح است:
به نام خدا
در پاسخ به سوالات مکرر دوستانه و مردمی در مورد وضعیت والدین زندانی مان باید بگوییم که آخرین اطلاع ما دختران مهندس میرحسین موسوی از وضع و سلامتی پدر و مادر، مربوط به بیش از دو ماه پیش است که آن هم تنها مطابق مشاهدات عینی خود ما بوده و چه پیش از آخرین ملاقات و چه پس از آن، تا کنون هیچ گونه مدرک پزشکی دربردارنده وضعیت سلامتی پدر و مادر به ما یا عزیزان محبوسمان، ارائه نشده است. این در حالی است که در آخرین دیدار نیز وضعیت جسمی پدر و مادرمان چندان مناسب نبوده و با توجه به بحران های مکرر ایجاد شده توسط ماموران و فضای مشوش و تند حاکم در جلسات ملاقات، به خصوص در آخرین آنها که منجر به قطع کامل ارتباط ما شد و با توجه به نوسان فشار خون پدر و بیماری قلبی او، واقعیت بهبودی و سلامتی آنها همواره موجب نگرانی ما بوده است.
علاوه بر این ما در طول دو ماه اخیر هیچ تماس و ملاقات و حتی گفت و گویی با ایشان نداشته ایم و حتی صدای آنها را جز یک مورد مکالمه محدود تلفنی نشنیده ایم، که آن هم در حضور و فشار مامورانی بوده است که پس از این همه وقت بی خبری مطلق، همان مکالمه را هم در فضای عزای مرگ پدربزرگ مشروط به عدم گفت و گو درباره موضوعات سیاسی کردند. بنابراین دانسته های ما تنها محدود به روایت دو نفر از اقوام است که در هنگام آوردن آنها به خانه مادربزرگ با تعداد و حجم عجیب و بیش از حد ماموران به داخل حیاط و خانه به صورت اتفاقی در آنجا حضور داشته اند و در حضور همان عده زیاد زندانبان زن و مرد که لحظه ای فاصله خود را از والدینمان کم نمی کرده اند و عملا گفت و گوها را محدود و ناممکن می کرده اند، آنها را دیده اند. مادرمان در تماسی تلفنی به مادربزرگ گفته است که زندان بان ها یا سیستم و جریانی که بی دلیل پدر و مادر ما را زندانی کرده است، حتی اجازه نمی دهد که ما سه خواهر با پدر و مادرمان تماس، گفت و گو و ملاقات داشته باشیم. گویا حق طبیعی، قانونی و شرعی تماس ما با والدین دربندمان باعث تشویش و ترس آنها شده است.
و در آخر و از اینها مهمتر اینکه ما اگرچه مطلع بودن از وضعیت و ملاقات مستمر و بدون محدودیت و بدون شرط و پیش شرط و تهدید با آنها را حق طبیعی و قانونی خود می دانیم که از آن بازداشته شده ایم، اما خواستمان در آستانه شروع سومین سال حبس بی توضیح و غیر قانونی آنها که بیشتر به آدم ربایی شباهت دارد، آزادی بدون شرط و فوری پدر و مادر و نیز پاسخگویی در مورد این دو سال حبس غیر قانونی از طرف ارگانی که مرتکب چنین عملی شده و سیستمی است که مسئولیت این رفتار غیر قانونی خود را به عهده نگرفته و همچنین شفاف سازی وضعیت سلامت و معیشت این دو در دو سال حبس خارج از هرگونه چارچوب و قاعده داخلی و بین المللی است