December 17th, 2012 – [Kaleme] In response to the recent lies published by a site affiliated with Iran’s Revolutionary Guards Corps [IRGC], Mir Hossein Mousavi and Zahra Rahnavard’s daughters published a statement describing the details of their parents’ financial situation, noting that contrary to the lies published by the aforementioned media outlet, Mir Hossein and Rahnavard have relied on no one financially, even while under house arrest; this while their captors [the prison guards working for the ruling establishment] have denied them not only of their freedom and rudimentary rights, but also of their legal right to a salary and pension checks.
The content of the statement provided to Kaleme by the opposition leader’s daughters is as follows:
In the name of God
Honorable companions,
Two days ago, a report was published in the site “Basijeh Daneshjoui” claiming that our mother Zahra Rahnavard had visited a bank, alluding to the fact that the life led by our parents is not as bad as they claim it to be.
Our mother Zahra Rahnavard, who served as dean of Alzahra University for a period of nine years and was also a faculty member at Tehran University’s School of Fine Arts for many years, is a well known artist and intellectual both inside Iran and within the international community. While under detention and after much delay and obstruction, our mother visited a bank under heavy security measures and in the presence of a large number of female and male prison guards, in order to open a retirement account. Alas what a privilege! After two years of pain and suffering, psychological torture, deprivation and an avalanche of insults and defamation, a women who served her country out of love rather than a desire for power, paid a visit to the bank to clarify the uncertain state of her pension fund only to find herself engulfed by a so called Islamic compassion only aspired to by these gentlemen.
After two years of unjust and difficult house arrest, while we have been deprived of even providing our parents’ friends and companions with news regarding their health and well-being, when the slightest word uttered regarding the myriad of difficulties they have faced has led to a multitude of threats, blames and hardships, they have now resorted to the publication of partial truths regarding what is considered a fundamental and obvious right, a right that has been unjustly taken away from our parents. Why has their right to a livelihood become yet another pretext for fabricating news, publishing unfair pictures or attacks on an honorable companion such as Mr. Khatami? What is even more deplorable is that these shameful document are then used as an excuse to [continue] to deny and ignore atrocities such as those committed at Kahrizak prison.
In contrast to these gentlemen and as as result of our background and upbringing we will continue to insist on transparency and speaking the truth. Perhaps some of our kind companions and supporters assume that the costs associated with Akhtar prison [where our parents have been detained] particularly during the initial months of their house arrest when their prison guards were living with them, have been provided by those who have imprisoned them. Perhaps our supporters are even under the mistaken impression that if our parents are enduring hardship, that at minimum like the majority of those who have endured hardship they do not face financial woes. We would like to clarify that Mir Hossein has lived like any other university professor and the life and livelihood of our parents during the initial months of their house arrest was paid for with the limited savings they had access to from inside their home.
In recent months our father requested clarification on the status of his academic wages with utmost sensitivity and seriousness; wages that for reasons similar to those used against other protesting professors and at the direct orders of the minister have been suspended. In reality during a time when our entire family has been inundated with a variety of restrictions and pressures, my parents were not being paid their academic wages and retirement check. Until very recently, they also had no access to their personal bank account.
It is noteworthy that due to the threats and intimidation or perhaps the power the ruling apparatus exercises over the Ministry of Science and Research and the Intelligence Ministry, no one was and is willing to respond to these inquiries or accept any responsibility. After various inquiries, in order to address their basic [day to day] needs, they finally decided to allow our mother to be taken to a bank under extreme security measures, only to engage in an ugly and unfair media campaign such as the fabricated news we have witnessed in recent days.
Having faced the security apparatus for so long, it has become clear to our parents that the behavior [of their captors] neither is, nor will ever be based on goodwill. Given that we were cognizant of the fact that such matters can be misused in a media campaign against our parents and in order to try to resolve the existing issues revolving around our mother’s retirement account, we sought to grant power of attorney on all financial matters related to our mother to one of us daughters. My mother was concerned regarding the ramifications of such a decision on her children so she did not agree to such a power of attorney. In one of our visits she did note however that she is fully aware that although her prison guards deny her the right to walk to the end of Akhtar Street to bid her children farewell when they come to visit, she realizes that her decision to allow them to take her to a bank [even under extreme security measures] will be used out of context and become yet another pretext for publishing lies and false allegations by a biased media claiming that Rahnavard and Mousavi are free to move around.
To those who fabricate cases and spread lies we say: “If being detained and imprisoned, particularly under isolation and a myriad of pressures and restrictions is desirable and exhilarating, then we wish upon you the same pleasurable existence.”
Our honorable friends, our parents are in prison illegally and without a reason. They have not even been authorized access to trusted physicians who are familiar with their medical history for physical ailments and condition that they began suffering from after their arrest. They keep us in the dark with regards to our parents’ condition for days and months on end. With the exception of the watchful eyes of their captors, their detention conditions have been kept hidden from the world at large. As you have yourself witnessed, a signature at a bank after two years of house arrest is turned into an excuse for playing games and false advertizing by the media outlets. We leave judgement to our God, for God is aware of what they reveal and what they seek to conceal.
Source: Kaleme http://kaleme.org/1391/09/27/klm-124881/
عتراض به صحنه سازی ماموران امنیتی و خبرسازی سایت وابسته به سپاه
اطلاعیه دختران رهنورد و موسوی: پرونده سازان و دروغ پردازان را به خدا واگذار می کنیم
اشتراک
دوشنبه, ۲۷ آذر, ۱۳۹۱
چکیده :اطلاعیه دختران میرحسین و رهنورد از جزئیات بیشتری از ماجرا پرده بر می دارد و نشان می دهد که نحوه تأمین مالی آنها در تمام دوران نزدیک به دو ساله ای که در زندان خانگی بوده اند، و همچنین رفتار زندانبانان و ماموران امنیتی چگونه بوده است. آنها در این اطلاعیه در واکنش به خبرسازی اخیر سایت وابسته به سپاه، به شرح جزئیات وضعیت مالی پدر و مادر خود پرداختند و یادآور شدند که برخلاف القائات رسانه های دروغ، میرحسین و رهنورد حتی در حصر هم به لحاظ مالی به کسی اتکا ندارند و در مقابل، زندانبانان حکومتی آنها را برای مدت ها نه تنها از آزادی و حقوق اولیه، که حتی از دریافت حقوق دریافتی قانونی خود محروم کرده اند….
دختران میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در اطلاعیه ای در واکنش به خبرسازی اخیر سایت وابسته به سپاه، به شرح جزئیات وضعیت مالی پدر و مادر خود پرداختند و یادآور شدند که برخلاف القائات رسانه های دروغ، میرحسین و رهنورد حتی در حصر هم به لحاظ مالی به کسی اتکا ندارند و در مقابل، زندانبانان حکومتی آنها را برای مدت ها نه تنها از آزادی و حقوق اولیه، که حتی از دریافت حقوق دریافتی قانونی خود محروم کرده اند.
به گزارش کلمه، دختران موسوی در بخشی از این اطلاعیه، با یادآوری اینکه میرحسین مانند یک معلم دانشگاه زندگی کرده و تامین مالی این زن و شوهر زندانی در ماه های اول، از پس انداز اندک موجود درخانه فراهم می شده است؛ نوشته اند: معلوم نیست پس از دو سال حبس سخت و ظالمانه، در حالی که ما حتی مجاز به رساندن خبر سلامتی ایشان به دوستان و یارانشان نیستیم و برای هر کلمه‌‌ی محدود که از انبوه مشکلات بیان می کنیم به انواع عتاب ها و تهدیدها و سختی ها دچار می شویم، چرا تنها تحقق جزئی از حق بدیهی آنها که ظالمانه گرفته شده است، یعنی حق امرار معاش، دستاویزی می شود برای خبرپردازی و عکاسی ناجوانمردانه و یا حمله به یار بزرگوار آنها جناب آقای خاتمی؟
آنها همچنین از دستاویز قرار دادن بی شرمانه ی این صحنه سازی و بهانه گیری از آن برای انکار و نادیده گرفتن فجایع و جنایات محرزی چون کهریزک، به شدت انتقاد کردند و یادآور شدند که مادرشان زهرا رهنورد این سوء استفاده و صحنه سازی را پیش بینی می کرد.
سایت مرکز خبر دانشجو که به سازمان بسیج دانشجویی تعلق دارد، تشکیلات گسترده ای دارد و بودجه خود را از سپاه دریافت می کند و به تازگی با حمایت دولت احمدی نژاد به «خبرگزاری» ارتقاء درجه یافته است؛ روز شنبه با انتشار تصاویر مبهمی از حضور زهرا رهنورد در بانک، به سید محمد خاتمی متعرض شد که چرا در خصوص سلامتی رهبران جنبش سبز ابراز نگرانی کرده، و تلاش کرد در حصر بودن او و وضعیت نگران کننده رهنورد و موسوی و کروبی را زیر سوال ببرد و همچنین نوشت: افکار عمومی منتظر شنیدن توضیحات برخی همراهان فتنه درباره برخی جوسازی ها علیه نظام جمهوری اسلامی و ادعاهایی نظیر تجاوز و … هستند.
اما این خبرسازی بی شرمانه باعث شد که کلمه فردای آن روز به این صحنه سازی واکنش نشان دهد و ضمن تشریح تناقض های آن خبر، بنویسد: به نظر می رسد حاکمان به حدی از ادامه این حصر خانگی غیر قانونی شرمنده هستند که نه تنها از اعلام صریح و پذیرش مسئولیت آن خودداری می کنند، بلکه به آب و آتش می زنند و به هر حربه ای متوسل می شوند تا واقعیت زندان خانگی را انکار کنند یا دست کم اثرات خبررسانی درباره برخوردهای زشت نگهبانان و ماموران امنیتی با زندانیان خود را به حداقل برسانند. در حالی که به نظر می رسد آزاد کردن سریع آنها، راه بهتری برای خلاصی از این شرمندگی است.
البته جریان اقتدارگرا باز هم سکوت نکرد و سایت رجانیوز با انتشار دوباره آن خبر، مدعی «رفت و آمد آزادانه رهنورد در دوران حصر! به اماکن عمومی» شد و اضافه کرد: «موسوی و رهنورد در حالی همچنان از دولت حقوق خود را دریافت می کنند که بارها بعد از انتخابات بر نامشروع بودن دولت تاکید کردند و مشخص نیست آیا پولی که از دولت نامشروع دریافت می‌کنند نیز پول نامشروعی محسوب می شود یا خیر؟»
هرچند این موضوع، به سرعت واکنش های مخاطبان آن سایت حامی احمدی نژاد را در پی داشت که زیر همان خبر نوشتند: «ایشان از مملکتشون حقوق می گیرند نه از دولت شما» و «رجا نیوز عزیز،ایشان حقوق بازنشستگی خود را که ناشی از کسورات قانونی از حقوق ماهانه شان در سالهای گذشته بوده است از صندوق بازنشستگی میگیرند و حتی دادگاه نیز نمیتواند فرد را از دریافت آن محروم کند چه برسد وقتی هنوز هیچ محکمه ای تشکیل نشده است».
با این حال اطلاعیه دختران میرحسین و رهنورد از جزئیات بیشتری از ماجرا پرده بر می دارد و نشان می دهد که نحوه تأمین مالی آنها در تمام دوران نزدیک به دو ساله ای که در زندان خانگی بوده اند، و همچنین رفتار زندانبانان و ماموران امنیتی چگونه بوده است. در انتهای این اطلاعیه، فرزندان موسوی خطاب به «پرونده سازان و دروغ پردازان» نوشته اند: اگر حبس و زندانی بودن، آن هم در تنهایی، فشار و انواع مضایق موجب خوشی است؛ چنین بد نگذشتنی گوارای وجود آنها… آنها همراهان و همدلان خود و دوستداران میرحسین و هواداران جنبش سبز را مخاطب قرار داده اند و یادآور شده اند که این بازی های تبلیغاتی و قضاوت درباره آن را به خدای خود وا می گذارند.
متن کامل این اطلاعیه بدین شرح است:
به نام خدا
همراهان و همدلان گرامی
دو روز پیش خبری در سایت بسیج دانشجویی منتشر شد که خبر از حضور مادر ما زهرا رهنورد در یک بانک می داد. خبری که مدعی است چندان هم به پدر و مادر ما بد نمی گذرد.
مادر ما، زهرا رهنورد که ۹ سال ریاست دانشگاه الزهرا را به عهده داشته، سال های متمادی عضو هیات علمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده و به عنوان زنی هنرمند و روشنفکر در ایران و در مجامع بین المللی شناخته شده است، برای ایجاد حساب بازنشستگی خود، پس از وقفه ها و کارشکنی های زیاد، اسیر و تحت تدابیر شدید امنیتی و با حضور زندانبانان زن و مرد در بانکی حضور پیدا کرده است. وه چه اقبالی! که پس از دو سال رنج و شکنجه روحی و حرمان و باران توهین و افترا در عوض سال ها عاشقانه خدمت کردن و نه تشنه کام قدرت بودن برای روشن شدن وضعیت نامعلوم بازنشستگی اش و برای حقوق قطع شده اش غرق در رافت اسلامی آقایان شده است.
معلوم نیست پس از دو سال حبس سخت و ظالمانه، در حالی که ما حتی مجاز به رساندن خبر سلامتی ایشان به دوستان و یارانشان نیستیم و برای هر کلمه‌‌ی محدود که از انبوه مشکلات بیان می کنیم به انواع عتاب ها و تهدیدها و سختی ها دچار می شویم، چرا تنها تحقق جزئی از حق بدیهی آنها که ظالمانه گرفته شده است، یعنی حق امرار معاش، دستاویزی می شود برای خبرپردازی و عکاسی ناجوانمردانه و یا حمله به یار بزرگوار آنها جناب آقای خاتمی؟ و اسفناک تر آنکه همین دستاویز بی شرمانه بهانه ای می شود برای انکار و نادیده گرفتن فجایع و جنایات محرزی چون کهریزک.
اما قرار ما، برخلاف آقایان، و به تاسی از آموزشی که دیده ایم، شفافیت در گفتار است. شاید برای برخی یاران مهربان این تصور وجود داشته باشد که هزینه زندان اختر خصوصا در ماه های اول که با حضور ماموران حتی در داخل خانه همراه بود، با زندانبانان است و یا شاید این تصور را داشته باشند که والدین ما اگر با هر مشکلی مواجه اند، لااقل مانند اکثر مردم رنج کشیده ایران، دغدغه معاش ندارند. اما باید بگوییم که میرحسین مانند یک معلم دانشگاه زندگی کرده و تامین مالی این زن و شوهر زندانی در ماه های اول، از پس انداز اندک موجود درخانه فراهم می شده است.
در ماههای اخیر نیز پدر ما همواره با حساسیت زیاد و جدیت بسیار تاکید و پیگیری می کردند تا وضعیت حقوق دانشگاهی ایشان که به علتی مشابه سایر اساتید معترض و به دستور مستقیم وزیر معلق شد، روشن شود. در واقع در حالی که کل خانواده ما درگیر انواع فشارها و محدودیت هاست، حقوق دانشگاهی و بازنشستگی آنها پرداخت نمی شد و حتی دسترسی به حساب مالی ایشان نیز تا همین اواخر غیر ممکن بود. نکته آنکه به علت تهدید و ارعاب یا تمایل دستگاه حاکم بر وزارت علوم و وزارت اطلاعات، هیچ کس حاضر به پاسخگویی نبود و نیست و یا اگر با پیگیری های بسیار و برای رفع ضروری ترین نیازهای معیشتی تصمیم به انتقال مادر ما به صورت تحت الحفظ به بانک بگیرند، بازی های رسانه ای زشت و ناجوانمردانه از قبیل همین خبرسازی ها به وجود می آید.
برای پدر و مادر ما پس از مدت ها رو به رو بودن با دستگاه امنیتی روشن شده است که هیچ یک از رفتارهای آنان از روی خیرخواهی نبوده و نخواهد بود. پیش از این و با علم به امکان سوء استفاده تبلیغاتی، یکی از دختران به شدت مصر بود که وکالت مادرمان در امور مالی را به عهده بگیرد تا شاید بتواند گره از کارهای اداری بازنشستگی او بگشاید. اما مادرمان به علت نگرانی برای ما زیر بار سپردن وکالت به دختر خود نرفت. در عین حال او در یکی از ملاقات ها متذکر شده بود که می داند حضور چند دقیقه ای ایشان در بانک درحالی که حتی برای بدرقه فرزندانش تا سر کوچه محصور اختر نیز اجازه حرکت نداشته و با مخالفت زندانبانان مواجه می شده، می تواند بهانه ای برای سوژه سازی های رسانه ای و ادعاهای کذب مانند آزادی رهنورد و میرحسین شود.
ما به پرونده سازان و دروغ پردازان می گوییم که اگر حبس و زندانی بودن، آن هم در تنهایی، فشار و انواع مضایق موجب خوشی است؛ چنین بد نگذشتنی گوارای وجود آنها…
دوستان گرامی! پدر و مادر ما غیر قانونی و بی دلیل در زندان اند. حتی مجاز به درمان بیماری های ایجاد شده پس از دستگیری شان زیر نظر پزشکان معتمد و با آگاهی ما از پرونده پزشکی و دارویی خود نیستند. روزها و ماه ها، ما را از آنها بی خبر نگه می دارند. فضای نگهداری آنها جز بر چشمان خود زندانبانان از همه جهان پوشیده است، اما همان طور که شاهدید، یک امضای بانکی پس از دو سال، طعمه ای می شود برای بازی تبلیغاتی و رسانه ای و ما قضاوت را به خدای خود وا می گذاریم که اللّه یعلم ما تبدون و ما تکتمون.
BanooyeSabz 